Ο Μεγάλος Σκηνοθέτης μιλά για το ελληνικό σινε-νομοσχέδιο...

Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι προ των πυλών, αλλά προ των πυλών είναι και το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο, το οποίο συζητήθηκε δημοσίως πρόσφατα στην ιστοσελίδα των διαβουλεύσεων, το γνωστό πια σε όλους μας opengov.gr. Διαβάζοντας το εν λόγω σχέδιο νόμου, η εντύπωση που μου άφησε είναι ενός κειμένου γεμάτου αοριστίες που φτιάχτηκε για να κερδίσει κάποιος χρόνο και λειτουργεί καλύτερα ως προσχέδιο παρά ως ολοκληρωμένη πρόταση.

Η περίφημη διαβούλευση βέβαια, κράτησε μόνο λίγες μέρες, οπότε δε βλέπω πως θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μια συζήτηση και να φτάσει σε συμπεράσματα που οι υπεύθυνοι θα λάβουν υπόψην τους κατά τη μετάβαση απ' το προσχέδιο στο πραγματικό νομοσχέδιο.

Χαζεύοντας πάλι τα σχόλια που αποτελούν την υποτιθέμενη διαβούλευση (ότι κι αν σημαίνει αυτό), δε χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερες γνώσεις για την εντόπια κινηματογραφική ανθρωπογεωγραφία για να διαπιστώσει ότι υπάρχουν αντίπαλα στρατόπεδα και το θέμα δεν είναι καθόλου απλό. Κατά τη γνώμη μου, οι απόψεις των αντιτιθέμενων στο νέο νομοσχέδιο εκφράστηκαν με μεγαλύτερη ακρίβεια και ευστοχία απ' όσων το στήριξαν, κάτι καθόλου δύσκολο αφού το κείμενο είναι γεμάτο τρύπες. Τρύπες, που νομίζω ότι θα ήταν αντιληπτές ακόμη και στο μάτι ενός άσχετου και αδιάφορου παρατηρητή αν έβαζε το μυαλό του να δουλέψει κατά την ανάγνωση των βαρετών λεπτομερειών.

Δυστυχώς, οι ανακοινώσεις των ένθερμων υποστηρικτών αποτελούνται από ευχολόγια περί ανάπτυξης και δίνουν έμφαση στο οικονομικό μέρος, κάτι που είναι σημαντικό, αλλά δεν ορίζει σε καμία περίπτωση το σύνολο ενός νομοσχεδίου που, λογικά, θα πρέπει να διαμορφώσει την εξέλιξη στον σχετικό τομέα ισορροπημένα και καθολικά, σε αρκετά μεγάλο βάθος χρόνου.

Με την ευκαιρία, ζήτησα απ' τον Μεγάλο Αγαπητό να διαβάσει το κείμενο και μέρος των σχολίων. Για να δούμε, λοιπόν, τι έχει να παρατηρήσει με την εμπειρία του ως κινηματογραφιστής και ως νομοθέτης...

Monkie:
Αγαπητέ Ηγέτη, τα πρώτα σχόλιά σας για το σχέδιο νόμου;

Kim Jong-il:
Χα, χα, χα! Ξέρεις Λουκά, είμαι ο άνθρωπος που έδωσε μορφή και ταυτότητα στον βορειοκορεάτικο κινηματογράφο, τον κινηματογράφο του Λαού, κι από τότε που ανέλαβα αυτό το δύσκολο έργο έχω δώσει τα φώτα μου σε πάνω από 11.000 παραγωγές. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να γυρίσουν μια σωστή σκηνή ούτε για να σώσουν τη ζωή τους κι έπρεπε να χτίσω σχεδόν απ' το μηδέν. Οπότε, ας μη μιλήσω για τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του σχεδίου σας γιατί θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Η ουσία είναι ότι στο δικό σας σύστημα χρειάζεστε πολλά λεφτά, τα οποία δεν είναι ξεκάθαρο που πηγαίνουν. Θέλω να πω ότι δεν φτάνουν όλα σε συγκεκριμένα χέρια ως αντίτιμο για μια συγκεκριμένη δουλειά. Κατά συνέπεια, ένα νομοσχέδιο που δίνει μερική λύση σ' αυτό το πρόβλημα είναι απαραίτητο.

M:
Θέλετε να πείτε ότι χρειαζόμαστε ένα νόμο σκάφη, ώστε να μαζεύει τα λεφτά που "παραπέφτουν" και να τα επιστρέφει στο σινεμά;

KJ:
Ωραία παρομοίωση δε λέω. Εγώ πάλι δεν είμαι ταβλαδόρος και δεν ξέρω απ' αυτά. Είμαι σκακιστής και στρατηγός και θεωρώ ότι ένα σχέδιο πρέπει να καλύπτει κάθε ενδεχόμενο και να προστατεύει τον απώτατο σκοπό απ' όλες τις μπάντες. Αν ο απώτατος σκοπός είναι μια άρτια κινηματογραφική παραγωγή που αρμόζει σε μια προηγμένη χώρα, που να λειτουργεί απερίσπαστα και να εξελίσσεται παράλληλα με όλους τους άλλους τομείς, τότε εδώ έχουμε να κάνουμε με ταβλαδόρους που ρίχνουν τα ζάρια κι ότι κάτσει. Και φυσικά, όπως τα ζάρια είναι δίκαια, έτσι και αυτοί. Όπως τα ζάρια δεν έχουν ευθύνη...

M:
Δηλαδή ενστερνίζεστε τις ενστάσεις των διαφωνούντων;

KJ:
Ποτέ δεν θα τασσόμουν με διαφωνούντες. Είναι ενάντια στις αρχές μου. Αλλά εν προκειμένω πρέπει να παραδεχτώ ότι το νομοσχέδιο δεν τα σπάει ακριβώς. Ή μάλλον τα σπάει για μερικούς. Το οποίο δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο όμως, ενώ έχω την αίσθηση ότι φτιάχτηκε με γνώμονα τις ταινίες που βλέπετε στις αίθουσες και όχι το σύνολο της κινηματογραφικής παραγωγής σας. Επιπλέον, αν κατάλαβα καλά, όλες οι αποφάσεις περνούν από μία υπεύθυνη αρχή, το λεγόμενο ΚΚΕ, τα μέλη του οποίου ορίζονται απ' τον υπουργό.

M:
EKK!

KJ:
Εγώ τι είπα; Τώρα που το σκέφτομαι αυτό είναι το μοναδικό κομμάτι που κατανοώ κι επικροτώ, λόγω της καλής εμπειρίας που έχω απ' τον απροκάλυπτο συγκεντρωτισμό. Έχω σκηνοθετήσει ταινίες με το τηλέφωνο ανάμεσα στ' αυτί και στον ώμο εγώ που με βλέπεις, ενώ με τα χέρια έφτιαχνα ομελέτα.

M:
Σκληρό. Δε μπορούσε να περιμένει;

KJ:
Η ταινία;

M:
Όχι, η ομελέτα.

KJ:
Προφανώς δεν έχεις ιδέα από ομελέτα.

M:
Ας μιλήσουμε καλύτερα για σινεμά. Καταλάβατε τι γίνεται με τη λεγόμενη μοριοδότηση;

KJ:
Πλάκα κάνεις; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάθισα να διαβάσω ένα μάτσο πίνακες με νούμερα και ποσοστά, αλλά καμία εξήγηση για το πώς βγαίνουν αυτά, ποιος θα τα κρίνει και με τι κριτήρια. Στην Κορέα, όλοι γνωρίζουν ότι κριτής των πάντων είμαι εγώ. Ναι, είναι μεγάλη ευθύνη, αλλά μιλάμε για μένα. Που έχω την καθολική αποδοχή και ο λόγος μου είναι συμβόλαιο. Το αισθητικό μου κριτήριο δε, απαράμιλλο. Οπότε θα μπορούσα να βαθμολογήσω και να μοριοδοτήσω τους σωστούς υποψηφίους με κλειστά μάτια και τα χέρια δεμένα πίσω απ' την πλάτη. Αλλά εγώ είμαι εγώ, όπως είπε κάποτε κι ο Βασίλης...

M:
Ναι, αλλά ο Λε Πα είπε "Εγώ δεν είμαι εγώ..."

KJ:
Παίζεις σκληρά το παιχνίδι των αναφορών. Σέβομαι. Αλλά πες μου, τελικά, ποιος είναι ο μεγάλος δημιουργός σ' ένα κινηματογραφικό έργο;

M:
Εσύ;

KJ:
Σου επιστρέφω την απρόκλητη κολακεία και συνεχίζω τη σκέψη μου. Είναι δυνατόν να οριστεί σε τι βαθμό ανήκει στον καθένα το κινηματογραφικό έργο; Ο σκηνοθέτης φέρνει όλα τα συστατικά μαζί σύμφωνα με το όραμά του και αποτελεί τον μεγάλο δημιουργό κατά μία έννοια, αλλά χωρίς τη δουλειά των υπολοίπων δε θα είχε τίποτε στα χέρια του παρά μόνο το όραμα. Παρ' όλ' αυτά, είναι δυνατόν να μιλάμε για πλήρη παράδοση της κυριότητας σ' έναν άνθρωπο με γνώμονα την ανάγκη για εύκολες ηθικές και διοικητικές λύσεις;

M:
Τότε τι γίνεται, ω, Απόλυτε Ηγέτη;

KJ:
Μικρέ αθώε δημοσιογράφε. Δημιουργός και αποδέκτης είναι ο Λαός κι εγώ ο εντολοδόχος του κι ότι κάνω είναι στο όνομά του, του ανήκει και θα το χαρεί δεόντως. Οι συντεχνίες μπορούν να ασχολούνται με τις δουλειές τους, αλλά τρέμουν το Λαό και συμμορφώνονται με τις εντολές του. Μέσω εμού πάντα.

M:
Μιλάμε ακόμη για το νομοσχέδιο;

KJ:
Βαρέθηκα και είπα να μιλήσω λίγο για μένα.


M:
Νομίζω ότι δεν το μελετήσατε πολύ προσεκτικά.

KJ:
Θα σου πω μόνο αυτό. Αν χτυπήσεις ένα λαγό και βάλεις να στο φέρουν στα πόδια δύο σκυλιά, ένα κυνηγόσκυλο κι ένα σπιτόσκυλο ποιο θα τον φέρει πίσω;

M:
Το κυνηγόσκυλο.

KJ:
Εύκολο ε;
Γαμώτο, στα κορεάτικα ακούγεται πολύ πιο γαμάτο.

M:
Τουτ - τουτ - τουτ...