Δεν είναι καθόλου απλό να κάνεις τον απολογισμό μιας διοργάνωσης, όπου κατά βάση περνάς πάρα πολύ καλά και συναντάς με ρυθμό ώρας στις διαδρομές μεταξύ των προβολών ανθρώπους που έχεις να τους δεις έναν ακριβώς χρόνο. Μαζί με τις ταινίες, γεμίζουν στην ουσία το δεκαήμερό σου και φτιάχνουν το δικό σου customized φεστιβάλ, που ελάχιστη σχέση έχει με αντικειμενικά κριτήρια ή τα κριτήρια των άλλων.
Βασικά, ένα φεστιβάλ γίνεται για να περάσεις καλά (ακόμη κι όταν προστάζει η δουλειά σου να είσαι εκεί) κι αν αυτό δε συμβαίνει τότε είσαι σε λάθος μέρος.
Όλοι γνωρίζουν πια ότι το φετινό Φεστιβάλ υπό τη νέα διεύθυνση του Δημήτρη Εϊπίδη ήταν καταδικασμένο από τις γενικότερες συνθήκες (κρίση, ΔΝΤ κλπ), αλλά και από τις ειδικότερες (χρέη και σπατάλες των προηγούμενων) να είναι το πιο λόου-μπάτζετ της τελευταίας πενταετίας. Κι αυτό, παρά τη μείωση του εισιτηρίου κατά 1 ευρώ (στα 6, δηλαδή, αν κι εγώ νομίζω ότι το 5 πρέπει να γίνει πλαφόν σαν το νερό του Κίμωνα Κουλούρη), έγινε αντιληπτό σε κάθε επίπεδο με αποκορύφωμα την ανυπαρξία οποιασδήποτε σοβαρής διαφήμισης μέσα στην πόλη η οποία είναι συνυφασμένη με το θεσμό.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η προσέλευση να είναι καλή στα νούμερα, αλλά να χάνει κατά πολύ στις εντυπώσεις σε σύγκριση με τα ποδοπατήματα των πρόσφατων ετών.
Outbound (Periferic)
Bogdan George Apetri
Romania, 2010
Άρεσε στον Μεγάλο Ηγέτη, άρεσε και στην επιτροπή κι έτσι ο ρουμάνος έφυγε απ' την Ερωτική με τον Χρυσό Αλέξανδρο. Όλα τα υπόλοιπα βραβεία εδώ...