Monkie:
Αγαπητέ Αγαπητέ Ηγέτη, πριν μιλήσουμε για κινηματογράφο, θα ήθελα να ξεκινήσουμε από κάτι άσχετο. Γνωρίζετε, πιθανόν, ότι, αυτές τις ημέρες, η χώρα μας βρέθηκε στο έλεος των εκλογών που θα ορίσουν τους τοπικούς άρχοντες στις διάφορες επαρχίες και τα αστικά της κέντρα. Ως ένας δημοκρατικός ηγέτης, ο οποίος διατηρεί την εμπιστοσύνη του λαού του χωρίς τέτοιες περιττές και χρονοβόρες διαδικασίες που, απ' ότι φαίνεται, διαφθείρουν τους πολίτες και θολώνουν το κριτήριό τους τι συμβουλές θα δίνατε στους έλληνες πολίτες, αλλά και πολιτικούς;
Kim Jong-il:
Αααααα χαααχ χα χααα! Κατάλαβα που το πας με αυτή την ερώτηση, αλλά νομίζω ότι θα σε στενοχωρήσω έλληνα φίλε μου. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τις εκλογές, είναι μια γιορτή της δημοκρατίας και μάλιστα, κάνω κι εγώ στη χώρα μου κάθε 5 χρόνια. Η διαφορά είναι ότι εμείς δεν περιπλέκουμε τις καταστάσεις ούτε επιχειρούμε να μπερδέψουμε τους πολίτες με διαδικασίες που δεν τους αφορούν.
Όλα μαζί τα κόμματα του κοινοβουλίου, που με τη σειρά τους ανήκουν στο πανεθνικό κίνημα για την Επανένωση της Κορέας, δέχονται τους υποψήφιους που ορίζει το Εργατικό κόμμα, οι οποίοι είναι και μοναδικοί στην περιφέρειά τους. Έτσι, ενώνουν το λαό αντί να τον διχάζουν κι ο πολίτης πρέπει απλώς να ψηφίσει με ένα ΝΑΙ ή μ' ένα ΟΧΙ. Είναι τόσο απλό, που έχουμε σχεδόν 100% συμμετοχή και, τελικά, την καθαρή λαϊκή επιδοκιμασία. Δεν είναι το τέλειο σύστημα, αλλά όταν βλέπουμε τις εκλογές σας στη δορυφορική βάζουμε τα γέλια (Χα χα χα!). Όσοι, δηλαδή, από εμάς καταλαβαίνουν τι βλέπουν απ' το πολύπλοκο παιχνίδι που έχετε φτιάξει.
M:
Δηλαδή βλέπετε ελληνική τηλεόραση; Κι ελληνικό σινεμά;
KJ:
Τηλεόραση; Όχι βέβαια. Αλλά το ελληνικό σινεμά μου αρέσει πολύ γιατί έχει γνήσια λαϊκές καταβολές και προσπαθεί να μιλά στην καρδιά των ανθρώπων. Δυστυχώς, βρίσκω τις αλληγορίες του αρκετά πολύπλοκες για τον μέσο πολίτη και τις επαναστατικές του προθέσεις ιδιαιτέρως θολές, δοσμένες με τον γνωστό αστικό τρόπο που σαμποτάρει με δύσκολες έννοιες την απλή επαναστατική γλώσσα. Βέβαια, στην ηλικία μου, μπορεί πάντα να κάνω και λάθος, αλλά, για καλό και για κακό, οι υποτιτλιστές μας φροντίζουν να διορθώνουν με ζήλο τα όποια επικοινωνιακά προβλήματα προκύπτουν.
M:
Είδαμε πρόσφατα ότι σιγά-σιγά αφήνετε τις βαριές δουλειές του ηγέτη στον γιο σας. Αυτό σημαίνει περισσότερο σινεμά για τον πατέρα;
KJ:
Δυστυχώς, οι δουλειές του ηγέτη δεν τελειώνουν ποτέ και είναι πολύ δύσκολο για μένα να πάψω να μπλέκομαι στα πόδια του γιου μου και να τον στηρίζω με την εμπειρία και τις γνώσεις μου. Αλλά, παράλληλα, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ταξιδέψω κι εγώ στα Φεστιβάλ του κόσμου, να διαδόσω τις ιδέες μου για την απόλυτη λαϊκή τέχνη, να γράψω το νέο μου βιβλίο πάνω στις τελευταίες εξελίξεις του σινεμά και γιατί όχι, να γυρίσω και καμιά ταινία. Αφού το 'χω.
M:
Και ποιος είναι ο αγαπημένος σας δημιουργός;
KJ:
Δε θέλω να προδώσω τις συμπάθειες και τις προκαταλήψεις μου. Στην πορεία του σχολιασμού μας απ' αυτό εδώ το blog θα βγουν όλα στη φόρα σιγά-σιγά. Θέλω μόνο να πω ότι το Back to the Future είναι η σπουδαιότερη τριλογία στην ιστορία του σινεμά και ξέρω ότι μαζί μου συμφωνείς κι εσύ, αλλά και το απόλυτο καπιταλιστικό αρσενικό, ο Αγαπητός Hugh Hefner...
M:
Φλουξ καπάσιτορ...
KJ:
Ιτς γουότ μέικς τάιμ τράβελ πόσιμπλ! Και τι δε θα 'δινα να είχαμε έναν τέτοιον αντί γι' αυτά τα πυρηνικά που μόνο μπελάδες μου φέρνουν.
M:
25 χρόνια φέτος έτσι;
KJ:
Γαμώ!
M:
Φάκιν' Ρόμπερτ Ζεμέκις...
KJ:
Κοίτα με, δάκρυσα.
M:
Διάολε! Λες αλήθεια. Ουάου! Κάτι για επίλογο;
KJ:
Αυτό είναι το σινεμά Λουκά... Καλό Φεστιβάλ και τα λέμε σύντομα από εδώ.
A film which merely aims to make a profit by showing off the stars' faces cannot be real art. The capitalist cinema, which promotes a few "popular stars" to curry favor with the audience, is in essence a reactionary art form which reduces the stars to puppets and the film to a commodity. There cannot be a genuine creative spirit, and the beautiful flower of art cannot bloom where actors sell their faces and even their souls. -
0 comments:
Post a Comment