Πραγματικά σέβομαι τον τύπο που έδωσε ζωή στο Δογματικό μελόδραμα της Bier το μεσημέρι στο Ολύμπιον... Όχι μόνο μάλωσε με την τύπισα πίσω του, αλλά τα έβαλε και με ολόκληρη την πλατεία που του φώναζε να σταματήσει τις παρλάτες για να επιστρέψουμε στο μουντό και προβλέψιμο στόρι της οθόνης. Το μόνο που δε φώναξαν ήταν το φοιτητοσυνελευσιακογηπεδικό "Βγάλτε έξω τον καραγκιόζη!", το επίκαιρο "Φέρτε πίσω τα κλεμμένα!" και το φεστιβαλοσυνωμοσιολογικό "Σαμποτάζ... Πάρτε το κάτω στην Αθήνα να τελειώνουμε!". Κάποια στιγμή, απλώς τον σούταραν απ' την αίθουσα. Κι όμως, τέτοιες περφόρμανς λείπουν απ' το Φεστιβάλ. Που είναι ο παλιός Β' Εξώσ... ΣΛΑΠ!




A film which merely aims to make a profit by showing off the stars' faces cannot be real art. The capitalist cinema, which promotes a few "popular stars" to curry favor with the audience, is in essence a reactionary art form which reduces the stars to puppets and the film to a commodity. There cannot be a genuine creative spirit, and the beautiful flower of art cannot bloom where actors sell their faces and even their souls. -

0 comments:
Post a Comment