If I Want to Whistle, I Whistle του Florin Serban
Γιατί οι ιστορίες της μετά-Τσαουσέσκου Ρουμανίας έχουν να μας πούνε πολλά, ειδικά όταν τις αφηγούνται νέοι ρουμάνοι σκηνοθέτες με τον καθηλωτικό ρεαλισμό τους.
Winter's Bone της Debra Granik
Γιατί είναι ένα ανεξάρτητο οικογενειακό θρίλερ παλαιού τύπου με τρομερή ατμόσφαιρα, αγωνία και πολύ καλές ερμηνείες.
The Hunter του Rafi Pitts
Γιατί είναι ένα ιρανικό θρίλερ εκδίκησης με πιστολίδια, αυτοκινητοκυνηγητά, μοχθηρούς αστυνομικούς και τις πρόσφατες διαδηλώσεις στο φόντο.
Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives του Apichatpong Weerasethakul
Γιατί πιθανότατα, η καινούργια δουλειά του ταϊλανδού είναι και η πιο ώριμή του μέχρι σήμερα.
Son of Babylon του Mohamed Al Daradji
Γιατί μετά από τόσες εκδοχές της υπόθεσης Ιράκ, επιτέλους μιλά γι' αυτό κι ένας ιρακινός.
In A Better World της Susanne Bier
Γιατί η Bier επιστρέφει στη Δανία και η νέα δουλειά της υπόσχεται πολλά επίπεδα αφήγησης και δυνατούς χαρακτήρες.
Amigo του John Sayles
Γιατί δεν υπάρχει κανείς που να μην ξετρελάθηκε με τη δουλειά και την προσωπικότητα του Sayles κατά το αφιέρωμα που του έγινε παλιότερα.
Majority του Seren Yuce
Γιατί ο καραφλός τούρκος χοντροεργολάβος της ιστορίας μοιάζει πάρα πολύ με τον αντίστοιχο έλληνα που τσιμέντωσε τις πόλεις όσο και τα μυαλά των παιδιών του.
Octubre των Diego Vega, Daniel Vega
Γιατί θυμίζει τις μαύρες κωμωδίες που συνηθίζουν να κερδίζουν τις καρδιές του κοινού στα φεστιβάλ.
Tilva Rosh του Nikola Lezaic
Γιατί οι πιτσιρικάδες με πολύχρωμα σκέιτ, πομπώδεις ρίμες και περίσσευμα καφρίλας τα σπάνε.
Poetry του Lee Chang-dong
Γιατί δεν έχει τίποτε άλλο απ' την Κορέα κι ο Lee Chang-dong είναι ένας απ' τους σπουδαιότερους δημιουργούς της.
Dr. Chicago και Ride Dr. Chicago Ride του George Manupelli
Γιατί είναι πρώτ' απ' όλα εικαστικό, υπήρξε πρωτοποριακό και αυθεντικά κωμικό κι οι ευκαιρίες να το δει κανείς σπανίζουν.
Carancho του Pablo Trapero
Γιατί ένα αργεντίνικο θρίλερ με πρωταγωνιστή τον Ricardo Darin (The Secret in Their Eyes, Nine Queens) και φόντο μια διεφθαρμένη μπίζνα δε χάνεται με τίποτε.
Cold Weather του Aaron Katz
Γιατί παίρνει τη συνήθη λόου-μπάτζετ ιστορία του νέου που επιστρέφει στην παλιά ζωή του μπερδεμένος και την εξελίσσει σε μια ταινία μυστηρίου με φόντο το παγωμένο Πόρτλαντ.
Shelter του Dragomir Sholev
Γιατί, αν και βουλγάρικη, το σενάριο είναι του Ράζβαν Ραντουλέσκου, βασικού συντελεστή του θαυμάσιου ρουμάνικου νέου κύματος.
Καλή θέαση!
A film which merely aims to make a profit by showing off the stars' faces cannot be real art. The capitalist cinema, which promotes a few "popular stars" to curry favor with the audience, is in essence a reactionary art form which reduces the stars to puppets and the film to a commodity. There cannot be a genuine creative spirit, and the beautiful flower of art cannot bloom where actors sell their faces and even their souls. -
0 comments:
Post a Comment